Een paar jaar geleden las ik een topic op het bekende paardenforum Bokt. Het ging over een meisje dat raad vroeg omdat ze lastiggevallen werd door de eigenaar van het paard waar ze op reed. Ik scrollde het topic door en ontdekte dat zij niet de enige was die zoiets overkwam. Het schuldgevoel, de verwarring en de schaamte van de meisjes raakte me erg. Ik dacht aan mezelf toen ik een jaar of 14 was. Ik was gek op paarden en mocht geen eigen paard van mijn ouders. Gelukkig had onze buurman paarden. We hadden de aardigste en liefste buurman die je je voor kunt stellen, dus er is nooit iets vervelends gebeurd -maar het had makkelijk gekund.

Want net als de meisjes van nu, had ik er bijna alles voor over om mijn verzorgpaard niet kwijt te raken. En net als ik toen, zijn meisje die van hun paard houden ontzettend kwetsbaar.
Ik begon me te verdiepen in seksueel misbruik en ontdekte dat er voorwaarden nodig zijn voordat zoiets kan gebeuren. Ouders die weinig tijd hebben bijvoorbeeld. En een paardeneigenaar die goed bekend staat en/of de ouders goed kent. Een pony die wat mankeert. En misschien nog wel het belangrijkste: de eigenaar dreigt dat de pony verkocht wordt als het meisje niet meer komt of niet meer voor de pony zorgt.

Beetje bij beetje kwam ik op het idee om een boek over dit onderwerp te schrijven. Een van de redenen waarom ik dit boek wilde schrijven, was omdat ik meisjes de boodschap mee wil geven dat schunnige opmerkingen niet normaal zijn. En dat het ook niet normaal is als een man of jongen tegen je aan schuurt of zogenaamd per ongeluk tegen je aan botst. En al zeker niet dat hij je probeert te zoenen.

Tijdens het schrijven vertelde ik aan mijn vriendinnen waar ik mee bezig was. Tot mijn verbijstering vertelden vier vriendinnen dat hen dit was overkomen –iets wat ik helemaal niet wist, en iets wat ze soms hun hele leven voor zich hadden gehouden. Dat motiveerde me nog meer. Ook ben ik veel gaan lezen over misbruik en heb ik een aantal gesprekken gevoerd met een psychologe die gespecialiseerd is in misbruik en het verwerken daarvan. Zij heeft me erg geholpen om de gesprekken te schrijven van Iris met Paulien, de psychologe in het boek.