Erik is zonder twijfel de slechterik in het verhaal. Toch is hij niet alleen slecht: vroeger was hij aardig, hij heeft Binkie gehouden voor Iris en uiteindelijk schaamt hij zich. Ook slechterikken zijn nooit door en door slecht. Dat mag ook niet, want anders zijn ze niet echt.

Het was moeilijk om een naam te verzinnen voor dit personage, want ik ken heel aardige mannen die Erik heten en die nooit een meisje lastig zouden vallen. Maar hij moet nou eenmaal een naam hebben! Ik heb verschillende namen geprobeerd, maar op een of andere manier klopte Erik het beste.
Erik is een naam die veel voorkomt en die iets heel aardigs en gewoons heeft. Daarom vond ik het ook een geschikte naam: wat Iris overkomt, kan iedereen overkomen. Juist van mannen waarvan je het niet verwacht: die aardige buurman, die vriendelijke instructeur of die grappige oom. Of de beste vriend van je vader.

Ik vond het vaak moeilijk om over Erik te schrijven. Na een tijdje had ik echt een hekel aan hem! Zeker toen ik het eerste deel van het boek nog spannender moest maken en Erik nog vervelender. Maar ik vind het heel mooi hoe Iris uiteindelijk overwint en Erik zich schaamt. Dan blijkt dat hij toch niet zo slecht is als je eerst dacht...