Hier zie je de tekst die op de achterkant staat van Een vriend voor het leven.

Wat zijn paarden toch leuk! Emma kan er geen genoeg van krijgen.
En het allerleukste is: als Emma een beeldje van een paard krijgt, kan ze daarmee naar een andere wereld reizen, naar de wereld van dat paard. Nu hoopt ze dat ze op haar verjaardag een heleboel beeldjes krijgt. Misschien kan ze dan nog beter leren omgaan met het temperament van Espresso, haar lievelingspony. Haar beste vriendin Teuntje heeft inderdaad een beeldje voor haar gekocht, maar… het is een ijslander! Emma baalt. Dat zijn dikke, slome pony’s. Of niet?

De loslopende groep paarden voor haar was één deinende, dansende massa van bruin, wit, grijs, goud, zwart en rood. Opeens zag Emma hoe een schim zich losmaakte van de groep. Zonder ook maar een moment te aarzelen boog een van de paarden af naar links, het zwarte lavaveld op.
Geschrokken keek Emma hem na. Het was Vinur!
‘Barbara,’ riep ze hard. ‘Kijk! We moeten achter hem aan!’
Barbara hield haar paard in. ‘Nee, dan gaat de hele kudde mee!’
Bezorgd beet Emma op haar lip. ‘Vinden we hem ooit nog terug?’
‘Ik hoop het,’ antwoordde Barbara somber.