31 december 2013 - Op naar een nieuw jaar!
Boem, beng, KNAL!
Zucht... De buurjongens zijn vuurwerk aan het afsteken... Vorig jaar was Pippi, onze hond, zo bang dat ze de hele dag lag te trillen. ''s Nachts kwam ze naar boven, de open trap op. Dat had ze nog nooit gedaan in haar leven, want die trap vond ze heel eng. Maar het vuurwerk was nog enger! Gelukkig hoeft ze dat nu niet meer mee te maken...
In 2014 verschijnen er drie boeken: een van De Zonnehoeve en twee Droompaarden. Alle boeken zijn al geschreven, en De wilde pony is zelfs al gedrukt! Momenteel zijn we bezig met de tekeningen voor deel vier van Droompaarden. Het wordt weer prachtig!
Ondertussen schrijf ik gewoon door natuurlijk, want in 2015 gaat er ook van alles verschijnen! Een deel van De Zonnehoeve (over Bobby), een deel van Droompaarden (nog geen idee waarover, nou goed dan, een beetje...) en een heel ander boek. Wel met paarden natuurlijk! Want zonder paarden is er niet veel aan...
Aangezien Sinterklaas mij vergeten was en ook de Kerstman ons huis voorbij reed, heb ik zelf maar een leuk cadeautje gekocht voor mezelf en Mr Darcy. Een vrolijk oranje halster met bijpassend touw. Bij de ponywebwinkel!
Kijk maar eens op www.ponywebwinkel.nl Ze hebben er heel erg veel leuke spullen te koop voor (kleine) pony''s, kinderen en kinderen in een grote mensen verpakking, zoals ik.
18 december 2013 - Het winterbuffet is geopend!
Sinds afgelopen weekend staan Mr Darcy en zijn drie IJslandse vriend en vriendinnen dag en nacht in de wei. Het hooi en stro dat in een grote bak ligt, laten ze grotendeels liggen. Met grote happen schrokken ze het gras naar binnen.
Ik sta er met argusogen naar te kijken. Wordt hij niet te dik? Is die buik opgeblazen of is dat vet?!
Volgens deskundigen zit er nauwelijks meer voedingswaarde in het gras, maar ik geloof ze niet. Iemand zei ooit dat IJslanders gemaakt zijn om op krantenpapier te leven, en dat geldt ook voor Dartmoors.
Als Mr Darcy ook maar een grammetje aankomt, gaat hij onmiddellijk weer op streng rantsoen!
Terwijl ik dit schrijf, graast Mr Darcy lekker door. Na al die maanden weinig gras heeft hij de tijd van zijn leven. Hij is vrolijk en speelt overdag met Rodi of probeert indruk te maken op de veulens in de wei naast hem. Dat is dan wel weer erg leuk!
11 december 2013 - Dekens
Veel paarden krijgen in de winter een deken. Het begint zo gewoon te worden, dat ik half en half verwacht dat mensen Mr Darcy en zijn IJslandse vriendinnen zielig vinden omdat ze geen deken op hebben.
En dat terwijl een paard helemaal geen winterdeken nodig heeft! Zijn vacht isoleert heel goed en zijn enorm lange darmen produceren genoeg warmte om hem goed de winter door te krijgen. Dat laatste klinkt heel vreemd, maar het is echt waar: paarden maken van ruwvoer (hooi, kuil of stro) warmte.
Er zijn zelfs mensen die ontdekt hebben dat al die dekens juist het tegenovergestelde effect hebben: dat paarden met een deken op juist sneller ziek zijn.
Mr Darcy heeft een prachtige winterdeken op. Een echte tweed, en helemaal zelf gemaakt :)
10 december 2013 - Droompaarden in dyslexie letter!
Sinds een paar weken is het eerste deel van Droompaarden verschenen in een lettertype dat speciaal gemaakt is voor kinderen met dyslexie. Deze letters zijn ontworpen door Christiaan Boer. Hij heeft zelf ook dyslexie.
Mensen met dyslexie zien letters vaak gespiegeld, omgedraaid of met elkaar verwisseld. Bij ‘normale’ lettertypes lijken alle letters zoveel mogelijk op elkaar, omdat het lettertype één geheel moet zijn. Het ziet er mooier uit, maar het maakt het lezen voor iemand met dyslexie extra moeilijk omdat zij de letters snel door elkaar halen.
Christian Boer ontwikkelde daarom een nieuw lettertype waarbij de letters minder op elkaar lijken en dus minder makkelijk gedraaid, gespiegeld of verwisseld worden. Dit resulteert in minder leesfouten voor mensen met dyslexie, minder moeite met lezen en dus meer plezier in lezen!
Ook hebben de pagina’s tussen de regels en alinea’s door meer witruimte. Hierdoor ontstaat er meer rust en ruimte waardoor kinderen met dyslexie niet meteen de moed in de schoenen zinkt zodra ze een boek inkijken.
Tijdens het Horse Event was er veel belangstelling voor de boeken in dit speciale lettertype. Ik ben er heel blij mee: op deze manier kunnen ook kinderen met dyslexie plezier krijgen in lezen!
5 december 2013 - IJsland, IJsland en nog eens IJsland
De knapperd hierboven is Blesi, een IJslandse ruin die ik vond op de Duitse site van het ijslanderstamboek. Blesi is werkelijk PRECIES het paard dat ik in gedachten had voor de hoofdpersoon van mijn nieuwe boek, Iris. Zelfs de naam klopt!
Blesi is een vos met een bles en een flinke bos manen. Een beetje ondeugend en stoer, maar ook betrouwbaar en lief. Hij is niet zo groot, stevig gebouwd en heeft lekkere gangen.
Afgelopen week ben ik de hele tijd bezig geweest met het plannen van de reis die oma en Iris gaan maken. Als het niet winter was en zo duur, zou ik ogenblikkelijk vertrekken naar IJsland! Ik ben er ruim tien jaar geleden geweest en vond het er fantastisch. Wekenlang heb ik heimwee gehad naar de frisse lucht, de ruimte, de vogels en het water.
Het boek krijgt steeds meer vorm. Ik heb zin om het te gaan schrijven, maar zover ben ik nog niet. Nog lang niet! Eerst moet alles in mijn hoofd op zijn plek liggen, en dan pas kan ik gaan beginnen. Soms vallen me flarden tekst in. Die schrijf ik dan op, of ik laat ze weer verdwijnen.
Vroeger was ik dan bang dat ik ze ''kwijt'' was, maar tegenwoordig weet ik dat ze wel weer terugkomen. Misschien niet letterlijk hetzelfde, maar wel ongeveer.
2 december 2013 - Mr Darcy''s tweedjasje
Nu het winter wordt, heeft Mr Darcy zijn tweedjasje weer aangetrokken. Hieronder zie je hoe dat er ongeveer uitziet :) (Let niet op de tekst bovenin de foto!)
Tweed is een Engelse stof waar jassen, pakken en hoeden van gemaakt worden. Hij wordt geweven van verschillende kleuren wol die dicht bij elkaar liggen, zoals bruin en zwart. Van dichtbij zie je dat het verschillende kleuren zijn, maar van een afstand lijkt het bruin. Op de foto zie je een tweedstof die erg op de vacht van Mr Darcy lijkt.
Tweedjassen worden gedragen door keurige Engelse heren. En ook wel door keurige Engelse dames, trouwens.
Mr Darcy laat er ook nog een forse baard bij staan, en zoals elk jaar krijgt hij een zilvergrijs snorretje. Zijn jas is zo dik, dat zijn model nauwelijks meer te zien is. Hij lijkt kortbenig met een vierkant hoofd en een enorme buik. Dus nee, erg flatteus is het niet. Maar wel schattig!
En lekker warm natuurlijk...
31 november 2013 - Ditjes en datjes
Op de foto hieronder zie je Assa (de zwarte IJslander links), Stikla (de vos met bles vooraan) en in de stal Mr Darcy. Zoals je ziet is zijn hoofd al behoorlijk wit, terwijl zijn lichaam nog steeds bruin is. Dat geeft altijd komische reacties!
Elke keer als ik in het dorp wandel, word ik aangesproken. ''Zo, die is al oud!'' zeggen mensen dan. Elke keer vertel ik dat hij juist nog jong is, en dat hij ooit helemaal wit zal zijn. Als ik dat zeg, kijken ze me verbaasd aan. Het is duidelijk dat ze me niet geloven...
Over een aantal jaren vragen ze aan me of ik een nieuwe pony heb, dat weet ik bijna zeker. En als ik dan vertel dat het dezelfde is, zullen ze me opnieuw niet geloven :)
Vandaag kreeg ik bericht van de eigenaresse van Fjara (het model voor Assa van De Zonnehoeve) dat Fjara al echt een dikke buik begint te krijgen. Fjara is namelijk drachtig! Ik hoop op een prachtig wildkleur merrieveulen...
Op deze foto kun je trouwens goed zien hoe mooi onze pony''s wonen. Voor de inloopstallen liggen betonnen platen, en die gaan over in een lang (75 m) pad dat aan een kant verhard is. Dan kom je uit in een paddock van 25 m lang en 6 m breed. Daar zijn de hooibakken, het zoutblok en de drinkbakken. Daaromheen ligt de wei.
Normaal gesproken staan ze de hele winter dag en nacht in de wei en kunnen ze via het pad de stallen bereiken. Dit jaar staat er echter nog steeds zoveel gras, dat ze alleen ''s ochtends in de wei staan. Heel lang zal dat niet meer duren: het gras groeit bijna niet meer, en onze pony''s eten stug door.
21 november 2013 - Holly de Dartmoormerrie
Op de site van De Zonnehoeve staat een nieuw kort verhaal: Holly''s beste wedstrijd. Het gaat over een Dartmoorpony die ongelukkig is omdat ze zo alleen is.
Het is een erg leuk verhaal over vriendschap dat ik geschreven heb voor het 50 jarig bestaan van het Dartmoor pony Stamboek. Dit verhaal is eerder verschenen in het jubileumboek, voorjaar 2013.
De tekeningen zijn dit keer niet van Ina Hallemans maar van Mady Nijenhuis. Heel anders maar ook mooi!
14 november 2013 - Over veel kennis en weinig woorden
''Om weinig te kunnen schrijven moet je veel weten.''
Marjolijn Hof
De afgelopen maanden ben ik eindeloos bezig geweest met informatie zoeken over de plek waar Emma in deel 5 naartoe gaat. Ik heb tientallen sites bezocht, kaarten bekeken, boeken gelezen, filmpjes gezien en met mensen gepraat die er geweest waren. Zoveel dat ik me regelmatig afvroeg of dat in godsnaam wel allemaal nodig was. Er is immers maar heel weinig van terug te vinden in het boek.
Toch was het nodig, want als ik niet precies weet hoe het eruit ziet kan ik niet schrijven. De hele omgeving moet ik voor me zien, horen, voelen en ruiken. Dan hoef ik niet meer na te denken welke bomen er groeien en hoever de oceaan is. Waar de bergen zijn en of er roofvogels in de lucht zweven.
Dus Marjolein heeft helemaal gelijk: pas als je veel weet, kun je er weinig over schrijven. Dan heb je aan een paar woorden genoeg om een hele wereld te boetseren; vol met straten, huizen, mensen, dieren, planten, luchten en vergezichten.
13 november 2013 - Te gast in de bibliotheek!
Gisteren was ik te gast in de bibliotheek van Hilvarenbeek. Sinds een paar maanden zit de bibliotheek niet meer in een oud schoolgebouw, maar in een prachtig, gloednieuw cultureel centrum (inderdaad, dat gebouw dat Mr D zo interessant vindt!).
Een groot voordeel van de nieuwe plek is dat de bibliotheek nu dagelijks open is van 9.00 u ''s ochtends tot 9 u ''s avonds, behalve in het weekend. Dat is een enorme luxe in deze tijd van bezuinigingen!
Ik was daar om te vertellen hoe het in zijn werk gaat om een boek te schrijven. In mijn publiek zaten minstens twee kinderen die ook schrijfster wilden worden.
Of ze dat gaat lukken weet ik niet, maar het worden vast goede eindredacteuren: ze snapten niet hoe het kon dat NIEMAND de fouten had gezien die zij zo overduidelijk wel zagen (nadat ik ze erop gewezen had).
Zo worden de dingen waar ik vreselijk van baalde, opeens erg leuk :)
11 november 2013 - Van alles wat
De afgelopen weken heb ik weer heel hard gewerkt aan het vijfde deel over Emma, je weet wel, het meisje uit Droompaarden. Het was dit keer heel lastig om binnen het afgesproken aantal woorden te blijven.
De delen van Droompaarden mogen namelijk niet langer zijn dan 22.000 woorden. Dat lijkt heel veel, maar valt vies tegen als er een heleboel gebeurt. En er gebeurt zeker veel in dit deel!
Emma gaat...
O nee, ik verklap het nog niet. Wat ik wel kan vertellen is dat het heel spannend wordt -zowel hier thuis als in die andere wereld. Voor het eerst vindt Emma Espresso niet meer leuk, en de ''terugreis'' naar huis vanuit die andere wereld is op zijn minst wonderlijk te noemen.
Ik heb er kortom weer met heel veel plezier aan gewerkt. Met het missen valt het dit keer erg mee. Waarschijnlijk komt dat omdat ik het hele boek op het laatst nog twee keer hardop heb gelezen.
Dat was een tip van Annemarie, mijn redacteur. Een geweldige tip, overigens. Daardoor ontdekte ik allerlei dingen die niet klopten, en ook hoorde ik meteen welke zinnen nog niet goed liepen.
Een andere reden waarom ik Emma niet zo heel erg mis, is omdat ik met een nieuw boek bezig ben. Dit keer geen boek over Emma en ook geen boek over De Zonnehoeve. Het wordt iets compleet anders. Het is geen paardenboek, maar er komen wel paarden in voor. IJslanders, om precies te zijn...
20 oktober 2013 - Mr Darcy is drie jaar bij mij
Precies drie jaar geleden heb ik Mr Darcy gekocht. Het was een prachtige datum: 20.10.2010. Dat moest wel geluk brengen, dacht ik toen, net zoals de enorme regenboog die ik zag vanuit de trein naar Drenthe.
Degene die Fjara van mij had gekocht zou namelijk vanuit Groningen Mr Darcy en mij oppikken in Drenthe. Daarna zouden we naar Noord-Brabant rijden om Mr Darcy af te leveren bij mijn wei en zou Louwke Fjara mee terug nemen naar Groningen.
Toen we aankwamen in Hilvarenbeek, stonden mijn vriendinnen al op het parkeerterrein van de stal op ons te wachten. Mr Darcy was heel rustig in de trailer blijven staan maar vond het verschrikkelijk spannend toen hij eenmaal was aangekomen. Ook voor Louwke was het spannend: ze had Fjara nog nooit gezien! (Gelukkig is zij ook heel tevreden :)
De weken daarna gedroeg hij zich als een wilde hengst, maar dat is weer een ander verhaal. Na drie jaar ben ik nog steeds heel blij met hem. Hij is -sorry Gydja- de leukste pony die ik ooit gehad heb. Een echte regenboogpony :)
18 oktober 2013 - Missen
De onderstaande tekst heb ik geschreven voor de nieuwe website van uitgeverij Kluitman.
Als ik een boek net af heb, kan ik me wekenlang ongelukkig voelen. Ik mis de hoofdpersonen, de omgeving, de dieren… Het is net alsof alles echt was, en ik vrienden heb verloren die me dierbaar waren.
Uit angst om voor gek versleten te worden, durfde ik dat nauwelijks aan iemand te vertellen.
Totdat ik in een column van Asha ten Broeke las dat het helemaal niet zo raar is. Een oud deel van onze hersenen herkent deze fictieve personen niet als fictief, maar denkt dat ze echt zijn. Vandaar dat je personages uit een boek of film vreselijk kunt missen.
In diezelfde column stond dat toen de Amerikaanse serie Friends stopte, veel vaste kijkers een rouwproces doormaakten dat wel een half jaar duurde. Ook dat ken ik: ik mis inspector Morse nog steeds, en wat zou ik graag een nieuwe aflevering zien van inspector Frost. Het is werkelijk geniaal hoe hij zijn baas bespeelt.
Maar helaas, dat zal allemaal nooit gebeuren. De acteur die inspector Morse speelt is dood, en de acteur die inspector Frost speelde wilde wel eens wat anders. Dus ik zal het zonder ze moeten doen. (Gelukkig heeft de BBC door hoezeer inspector Morse gemist wordt, en zijn ze gestart met een serie waarin de jonge Morse de hoofdrol speelt. Ook hem mis ik nu al.)
Ik ben blij dat ik series schrijf, zodat de hoofdpersonen telkens terugkomen. Dat is heerlijk. Emma, de hoofdpersoon uit Droompaarden, beleeft in elk deel een nieuw avontuur en ook de pony’s van De Zonnehoeve zijn allemaal springlevend.
Ik merk dat ik door het schrijven van de boeken over manege De Zonnehoeve geen behoefte meer heb aan het hebben van meerdere paarden –zo echt zijn ze blijkbaar. (Dat scheelt overigens een hoop mest ruimen!)
Toch bleef het gevoel van gemis. Totdat ik er onlangs met een musicus over praatte. Zij vertelde dat ze zich vaak verschrikkelijk ongelukkig voelde na een concert. Ze was op dat moment zo geconcentreerd dat ze later geen idee had hoe ze gespeeld had.
En dat zou ze ook nooit meer weten, want het was voor altijd weg.
Daar schrok ik van, want dat is nog veel en veel erger dan het missen van personages. Uiteindelijk heb ik immers een boek in mijn handen, en als ik het lees, ben ik weer in de wereld die ik miste. Bovendien kunnen andere mensen het boek ook gaan lezen. Ze zullen gaan houden van de hoofdpersonen en samen met hen avonturen beleven.
En ze hopelijk vreselijk gaan missen.
17 oktober 2013 - Mr Darcy als barometer
Een barometer is een apparaat waarmee je -simpel gezegd- kunt zien wat voor weer het wordt: rustig en windstil of onstuimig en regenachtig. Mijn vader had zo''n ding in de gang hangen en keek er elke dag meerdere malen op.
Het is duidelijk dat hij geen Mr Darcy had, want Mr Darcy is een lopende, ademhalende barometer. Als het koud is, hard waait en regent, heeft hij een humeur om op te schieten. En vooral bij een combinatie van die drie! Hij is onrustig, schrikachtig, dwars, ongehoorzaam en prikkelbaar en lijkt totaal niet meer op de lieve, evenwichtige pony die ik ken.
De afgelopen dagen was hij niet te genieten. Sinds gisteren is hij weer aanspreekbaar. En ja hoor, ik heb net gezien dat het de komende dagen beter weer wordt...
15 oktober 2013 - Luchtpaarden en grondpaarden
Mr Darcy is een echte grondsnuffelaar. Als ik met hem ga wandelen, loopt hij meestal met zijn neus over de grond. Regelmatig blijft hij stilstaan om even extra aan het asfalt te ruiken. Intens geconcentreerd staat hij dan een lucht op te snuiven die ik niet ruik.
Als een stofzuiger loopt hij over de straat. Om de haverklap komt hij wat lekkers tegen, zoals eikels, een stukje wortel, blaadjes, een maiskorrel en soms zelfs een klokhuis. Dat verdwijnt razendsnel naar binnen. Naar boven kijkt hij echter nooit.
Dit in tegenstelling tot Amigo, op de foto. Die kijkt heel vaak en heel graag naar boven. Wat hij daar allemaal ziet? ik weet het niet. Hij houdt in elk geval erg van de lange witte strepen die vliegtuigen maken in de blauwe lucht. Ik vind het altijd weer een wonderbaarlijk en prachtig gezicht, zo''n paard dat naar de lucht kijkt.
De intense, geconcentreerde blik is trouwens bij beide paarden hetzelfde -ook al is hun aandacht op iets totaal anders gericht.
12 oktober 2013 - Kinderboekenmarkt!
Morgen ben ik op de kinderboekenmarkt in Den Haag. Ik zit van 11.30u tot 13.00u in de stand van uitgeverij Kluitman. Tot dan!
12 oktober 2013 - Nobelprijs voor pony''s
Afgelopen week zijn weer de nobelprijzen uitgereikt. Dat zijn speciale prijzen voor heel speciale mensen, die iets ontzettend bijzonders hebben ontdekt of gedaan.
Mr Darcy is weer niet gebeld. Dat komt niet omdat hij de prijs niet verdiend zou hebben, maar omdat er nou eenmaal geen nobelprijzen voor pony''s zijn. Anders zou hij hem vast krijgen! In elk geval van mij.
Afgelopen week deed hij weer iets heel bijzonders. Ik was met Lilianne de wei aan het uitmesten. Lilianne liet Rodi uit de paddock om hem nog even te laten grazen. Stikla en Mr Darcy stonden ongeveer twintig meter verderop. Stikla liep onmiddellijk naar de uitgang, achter Rodi aan. Mr Darcy daarentegen, bleef stilstaan en keek naar mij.
Hij wist dat hij het nooit meer zou halen, dat Lilianne bij Rodi hoorde en dus niet voor hem de paddock meer open zou maken, en ik degene was die besliste of hij ook nog een keer de wei in mocht. Dus is dat knap of niet?!
Ik heb heel hard geroepen dat hij ontzettend, verschrikkelijk slim was.
Maar niet het hek opengemaakt, overigens.
11 oktober 2013 - Hoera, het wordt herfst!
Als je iemand dat hoort zeggen die een paard heeft, is de kans groot dat het paard zomereczeem heeft. Zomereczeem is een allergie voor kleine kriebelmugjes en Mr Darcy heeft het ook helaas.
De hele zomer zit hij ingepakt in een speciale deken, en hij moet zelfs met een soort bivakmuts rondlopen omdat hij anders ook zijn hele hoofd kaal schuurt. Gelukkig kan ik dan nog wel zijn ogen zien!
De mugjes kunnen niet goed tegen kou, dus als de temperatuur (overdag) onder de 12 graden komt gaan ze wat anders doen. Dutten, denk ik. In elk geval steken ze niet meer en dat betekent dat Mr Darcy zijn pakje uit mag!
Op de foto zie je Mr Darcy met zijn deken aan. De bivakmuts heb ik maar even afgedaan... Hier kun je trouwens ook goed zien dat hij al een stuk witter is!
Helaas maken ze deze eczeemdekens alleen in saaie kleuren. Ik zou wel graag een deken willen met een bloemetjesprint, of stoere ruiten. Of stippen!
8 oktober 2013 - Op bezoek bij De Toonladder
Gisteren was ik op bezoek bij basisschool De Toonladder in Nieuwegein. Ik vind het altijd leuk om aan kinderen te vertellen over mijn boeken, maar gisteren was wel heel speciaal. Buiten stond al iemand klaar om me te helpen met parkeren, mijn tas werd gedragen en iemand anders nam een glas water voor me mee.
Nog mooier was dat klas 5 zich heel goed had voorbereid op mijn komst. Ze hadden zich verdiept in mijn boeken, en nagedacht over het schrijven van een boek. Daardoor kon ik heel veel vertellen over mijn werk, wat ik natuurlijk erg leuk vond.
Als klapper op de vuurpijl hadden ze allerlei vragen voor me bedacht. De leukste was nog wel hoe de ruimte heet waarin een schrijver zijn werk doet. Was het een kantoor? Daar moest ik even over nadenken. ''Gewoon, werkkamer,'' antwoordde ik gisteren.
Maar helemaal lekker zat het me niet. Inmiddels heb ik (of eigenlijk mijn man) een ander antwoord bedacht. Een kamer waarin een schrijver werkt, heet een schrijfkamer. Zo eenvoudig is het.
Toen de tijd om was, ging ik naar groep 4. Ook hier weer enthousiaste kinderen die heel veel wilden weten over het schrijven en maken van boeken, en weer andere leuke vragen.
Alles bij elkaar was het een geweldige ochtend. Alle kinderen, ouders en juffen van De Toonladder: bedankt!
6 oktober 2013 - Hondenogen...
Afgelopen weekend was ik bij Louwke Mandema, vlakbij Groningen. Zij heeft Fjara van mij gekocht, de merrie die model stond voor Assa in De dappere pony.
Een paar dagen voordat ik Louwke zag, had ik nog stoer tegen haar gezegd dat ik het wel prima vond zonder hond. Dat was natuurlijk een beetje gelogen.
Ik kon dat makkelijk zeggen omdat ik toen nog niet in de ogen van Dagrunn had gekeken. Dagrunn is een IJslands hondje van bijna een jaar. En ja, ik werd hevig en helemaal verliefd.
Gelukkig was er geen sprake van dat Louwke Dagrunn weg zou willen doen, want alle argumenten om GEEN hond te nemen op dit moment zijn er nog steeds. Gelukkig (of helaas) woont Dagrunn heeeeeel ver weg...
4 oktober 2013 - Werelddierendag bij de fotograaf
Toen ik gisteren met Mr Darcy door het dorp wandelde, kwam ik een kennis tegen. Zij stond bij de ingang van de fotowinkel -met een camera in haar hand! Voordat ik het wist stond ze te fotograferen.
Mr Darcy vond het een beetje spannend, maar bleef heel mooi stilstaan. Het resultaat zie je hieronder!
3 oktober 2013 - Een nieuwe kaart!
Bij Kluitman hebben ze een prachtige nieuwe kaart laten maken waar een afbeelding uit beide series opstaat: Manege De Zonnehoeve en Droompaarden.
Ik heb er een hele stapel van, zodat ik ze mee kan nemen naar evenementen of als ik een school ga bezoeken.
27 september 2013 - Post!
Soms krijg ik post van kinderen die mijn boeken gelezen hebben. Vroeger gebeurde dat een paar keer per week, nu niet meer zoveel.
Dat komt denk ik omdat alles wat je voor een boekbespreking of spreekbeurt nodig hebt, te vinden is op mijn site. Inclusief mijn leeftijd, lievelingseten en hobby''s.
Hieronder zie je een bericht van Lesley Otten. Daar word ik helemaal blij van, want het is mijn bedoeling om zo te schrijven dat je niet meer op kunt houden met lezen!
hallo Gertrut Jetten
Ik vond jou boek de spetterende show heel erg leuk.
Het boek was heel verslaven ik wou gewoon niet stoppen met lezen.
Ik denk dat ik dat nog wel 10 keer ga lezen.
De kaft vind ik ook heel erg mooi.
groeten Lesley Otten
Dartmoorstal van de Langewiek
25 september 2013 - Hondloos
Voor het eerst sinds 12 1/2 jaar heb ik geen hond. Ik dacht dat ik het verschrikkelijk zou vinden, maar dat is niet zo. Nou ja, het is natuurlijk wel zo, maar minder dan ik dacht.
Gelukkig zie ik elke dag de honden van de stal waar Mr Darcy staat, en die vinden het heerlijk om geknuffeld en geaaid te worden.
Zo heb ik toch nog een beetje het gevoel van hond, maar dan zonder het uitlaten en al die andere dingen waar ik een hekel aan had.
Op die manier heb ik ook een beetje een kat. Ik ben dol op katten, maar ik ben er helaas allergisch voor. De stalkat woont de laatste maanden zowat in onze inloopstal en dat vind ik erg leuk. Tijger is heel gezellig en wil graag geaaid worden.
Daarna loop ik altijd even naar de drinkbak om mijn handen af te spoelen, voordat ze gaat jeuken...
24 september 2013 - Werken aan vier boeken tegelijk
Op dit moment ben ik bezig met vier boeken tegelijk: de tekeningen voor De wilde pony (het zevende deel over de Zonnehoeve, dat uitkomt in februari), Emma in Hollywood, het achtste deel van de Zonnehoeve over Bobby de connemaramerrie en een negende deel van De Zonnehoeve over Stippie de appaloosapony.
Pff, als ik het zo lees, zou ik het er benauwd van krijgen, maar in het echt is dat helemaal niet zo. In het echt is het namelijk superleuk!
Ik ga bijna beginnen met schrijven over Emma, en dat vind ik heel spannend. Wat wordt de eerste zin? Zal het me weer lukken? Hoe zag Emma''s huis er ook alweer uit? En haar vader? En Nora? Gelukkig heb ik die informatie allemaal in de computer, in een apart bestand, waar ik het snel op kan zoeken.
Ondertussen fantaseer ik door over de pony''s van de Zonnehoeve. Bobby gaat crossen natuurlijk, dat vond ze altijd al leuk. Maar niet met Carolien! Die vindt dat maar eng... Maar met wie dan wel? En wil Bobby dan dat meisje in plaats van Carolien? Allemaal vragen waar ik nu nog geen antwoord op kan geven natuurlijk!
Op de foto zie je mijn vriendin Marieke met haar connemaramerrie Demeter tijdens een oefencross.
21 september 2013 - Mr Darcy gaat op stap
19 september 2013 - Prijsvraag Horse Event
Een paar dagen geleden heb ik uit de grote pot met oplossingen twee briefjes getrokken: Eveline Spekking en Tessa Wernars hebben een boek gewonnen. Gefeliciteerd en veel plezier ermee!
Voor iedereen die geen boek gewonnen heeft: volgend jaar ben ik er weer met een prijsvraag! En als je dat te lang vindt duren, neemt Sinterklaas er misschien een voor je mee...
18 september 2013 - Kijk eens, een echte kinderboekenschrijfster!
17 september 2013 - Het Horse Event!
Afgelopen weekend ben ik twee dagen op het Horse Event geweest. Het Horse Event is een heel groot paardenevenement dat elk jaar gehouden wordt in Deurne.
Je kunt allerlei rassen bekijken, informatie krijgen over voeding en verzorging en demonstraties bijwonen. En bij mij op bezoek gaan!
Dit jaar was het nog drukker bij mijn stand dan vorige jaren. Ik heb heel veel kinderen gesproken die al boeken van mij gelezen hebben, en dat vind ik erg leuk.
Dan kan ik namelijk vragen wat jullie van de boeken vonden en praten over de karakters van de pony''s en wat ze allemaal meemaken. Dat is heel belangrijk, want ik schrijf immers boeken voor jullie, en niet voor mezelf!
Ook vind ik het erg leuk om te vertellen over mijn boeken, en mijn enthousiasme over de verhalen over te brengen op kinderen en hun ouders.
Na twee dagen ben ik doodmoe, maar dat geeft niet. Het is het dubbel en dwars waard!
Meer weten? Kijk dan eens op http://www.horse-event.nl/
Op de foto zie je kinderen en pony''s in de Penny piste (foto: Bokt). Tot volgend jaar?!
16 september 2013 - Hoezo in de paddock?
Mr Darcy heeft weer iets nieuws verzonnen: in plaats van helemaal te gaan liggen, leunt hij op zijn voorbenen. Hij knielt als het ware.
Ook op die manier kun je prima eten, lijkt hij te denken. En dat is natuurlijk zo, want ik vind het zo komisch dat ik hem rustig laat begaan!
10 september 2013 - Moet ik nu alweer in die stomme paddock?!
Vandaag liet Mr Darcy zich twee keer vallen om te gaan rollen toen ik hem naar de paddock wilde brengen. Daarna ging hij natuurlijk uitgebreid liggen eten.
Toen ben ik er maar bovenop gaan zitten :)
9 september 2013 - Dartmoorjubileum II
Ook al heb ik dan weinig pony''s gezien, de pony''s die ik zag vond ik weer helemaal geweldig. Wat zijn Dartmoorpony''s toch fantastisch!
Ja, jullie hebben allemaal gelijk: ik moet er hoognodig een boek over schrijven! Maar ze zijn zo leuk en lief dat ze nauwelijks problemen hebben. Een Dartmoor pony heeft een heel ander boek nodig -een serie over een pony en een meisje die samen allerlei avonturen beleven. En dan voor kinderen die net kunnen lezen, van een jaar of zes. Hm, eigenlijk best een goed idee!
Foto: Claudia Schoester
Een hengst die me bijgebleven is, is Oak Tree Stargazer. Een prachtige, grote, stevig gebouwde hengst met een geweldige uitstraling (zie foto). Ook zijn buurman Thorold van de Broenenberg vond ik erg mooi. Hem zie je nog net achter Oak Tree Stargazer. Ook van dichtbij is niet te zien dat Thorold al 28 jaar is!
Het is maar goed dat Mr Darcy geen merrie is! Anders zou ik me toch erg in moeten houden om voor volgend jaar geen afspraakje te maken met een van de beide heren...
9 september 2013 - Dartmoorjubileum!
Afgelopen zaterdag was ik in Hengelo, bij het 50-jarig jubileum van het Dartmoorstamboek. Ik had gedacht dat ik leuk pony''s zou kunnen kijken, maar het was zo druk bij mijn boekenkraampje dat ik daar nauwelijks aan toegekomen ben.
In plaats daarvan heb ik heel veel leuke kinderen ontmoet. Op de foto zie je twee meisjes, waarvan een helemaal verdiept is in Een pony met pit. Helaas weet ik niet hoe ze heten!
Dus daarom mijn bericht aan deze twee meisjes: als jullie een mail sturen naar
6 september 2013 - Het vioolconcert van Prokofiev
Ongeveer een half jaar geleden hoorde ik het tweede deel van het vioolconcert van de Russische componist Prokofiev, gespeeld door Janine Jansen.
Ik vond het zo mooi dat ik onmiddellijk de cd gekocht heb. Toen ik hem thuis opzette, schrok ik: de noten schuren tegen elkaar aan, de strijkstok krast over de snaren, en de viool krijst en gilt. Het klinkt als een enorme chaos, waarin geen enkele lijn te ontdekken valt. Het zal je niet verbazen dat ik de cd niet meer gedraaid heb.
Tot een paar weken geleden. Toen hoorde ik op de radio weer dat aangrijpende, tweede deel en zocht ik -in een enorme stapel- net zolang totdat ik de cd gevonden had.
Sindsdien ben ik verslaafd en draai ik de cd de hele dag door (tot wanhoop van mijn man, die het niet aan kan horen). Ik begin een structuur te ontdekken in de chaos, en laat me meenemen door de rauwe klanken. Als de ijle klank van de viool boven het dreigende gezoem van het orkest uit zingt, raak ik helemaal ontroerd, zo mooi vind ik het.
Op de foto zie je Janine Jansen. Zij is een beroemde Nederlandse violiste die de hele wereld rond reist om concerten te geven. Foto: www.klassiekemuziek.nl
2 september 2013 - Wat ruik ik toch?
Mr Darcy is geobsedeerd door afvoerputjes. Je weet wel, van die roosters die tussen de weg en de stoep liggen, of op het erf.
Die op het erf zijn het ergste. Er liggen er namelijk wel vijf tussen de poetsplaats en de straat. Elk putje moet uitgebreid besnuffeld worden.
Mr Darcy kijkt er heel ernstig bij. Af en toe tilt hij zijn hoofd op en denkt na, lijkt het wel. Het is net alsof hij de geur probeert thuis te brengen. Daarna zakt zijn neus weer naar de grond en snuift hij opnieuw diep de lucht in.
Vandaag of morgen -als er verder niemand op het erf is- ga ik ook eens boven zo''n putje hangen. Ik vermoed dat ik de geuren maar half zo interessant zal vinden als hij. Naar viooltjes ruikt het vast niet. En ook niet naar eten. Wel naar poep en plas en bedorven restjes voer, vermoed ik.
Niet meteen geuren waar ik enthousiast van word! Maar ik ben dan ook geen pony ;)
ps: ik heb inmiddels boven het putje gehangen. En rook helemaal niks...
30 augustus 2013 - Emma is bijna op weg naar Hollywood!
De afgelopen maanden ben ik druk bezig geweest met het verzinnen van deel 5 van Droompaarden. Een paar weken geleden had ik nog het idee dat ik er niet uit kwam. Ik kon me de omgeving niet goed genoeg voorstellen, ik wist niet hoe het maken van een film nou echt in zijn werk ging enzovoort.
Ook zaten er teveel plaatsen in het verhaal die niet klopten -en ik had geen idee hoe ik dat op moest lossen.
Inmiddels is dat bijna allemaal over. Het verhaal ziet er nu zo simpel en logisch uit dat ik niet begrijp wat ik er ooit moeilijk aan heb gevonden!
Dus nu is het tijd om het naar Annemarie op te sturen, mijn redacteur bij Kluitman. Zij haalt er dan nog dingen uit die toch nog niet kloppen, of heeft goede voorstellen om het verhaal nog spannender te maken.
In de tussentijd ga ik op de bank liggen of op een stoel zitten en stel ik me voor dat ik Emma ben. Ik voel het briesje met daarin de geur van tijm, ik hoor paarden hinniken en praat in gedachten Amerikaans.
Als ik zover ben, weet ik dat ik bijna kan gaan schrijven. Vaak duurt dat dan nog een tijdje en zit ik ertegenaan te hikken.
Opeens is dat over en begin ik met schijven. Zomaar, zonder erover na te denken. Dat is de leukste fase in het maken van een boek. Ik vind het heerlijk om te schrijven en een nieuwe wereld te laten ontstaan.
29 augustus 2013 - Mr D strikes again! (Oftewel: Mr Darcy doet het weer!)
The wonderful Mr D maakte het gisteren wel heel bont toen ik hem uit de wei haalde: toen stilstaan niet hielp, ging hij liggen om te rollen -leek het.
In plaats van rollen ging hij echter liggend gras eten. Ik moest zo lachen dat ik hem net zolang door heb laten eten totdat hij uit zichzelf opstond.
Wat een flapdrol is het toch!
Vandaag ging hij stilstaan om te plassen, ging rollen en probeerde mij te vertellen dat het ECHT WAAR nog helemaal geen tijd was om de paddock in te gaan. Ik heb net gedaan alsof ik niets merkte...
22 augustus 2013 - Mr Darcy praat heel duidelijk, maar ik versta hem niet altijd
Vandaag heeft Mr Darcy me de hele wei door laten lopen omdat hij geen zin had om in de paddock te gaan.
Vervolgens rende hij weg toen ik zijn deken uit probeerde te doen. Dat doet hij de laatste dagen wel vaker, en ik denk dan meteen dat ik niet voorzichtig genoeg ben, er iets gebeurd is waardoor hij bang geworden is etc.
Toen de deken eindelijk af was, liep hij naar de stallen en ging in het zand liggen. Ik ging naast hem zitten en krabde aan zijn hoofd. Dat vond hij erg leuk -hij legde zijn hoofd op mijn been en deed zijn ogen dicht. Niet echt bang dus...
Na een minuut of vijf raakte hij steeds geirriteerder door de vliegen en dazen die op hem gingen zitten. Met een verwijtende blik naar mij (oke, dit is verzonnen) stond hij op en liep de stal in.
Toen snapte ik het opeens: hij rende weg omdat hij de deken aan wilde houden!
Het was zo simpel (en logisch) dat ik niet eens op het idee was gekomen, aangezien ik dacht dat het beter voor hem is als de deken overdag af is...
Hoe duidelijk moet je zijn als paard?!
Sorry Mr Darcy. Morgen blijft de deken gewoon aan. En de hoofdkap ook.
12 augustus 2013 - Weer aan het werk!
Een maand geleden heb ik de tekst ingeleverd van deel zeven van Manege De Zonnehoeve, over de Arabische merrie Jamila. Annemarie (van Kluitman) en haar collega hebben de tekst gelezen en voorzien van commentaar. Daarmee kon ik van alles aan het verhaal veranderen, waardoor het nu veel beter is geworden.
Het is heel lastig om zelf te zien waar de ''rotte plekken op de appel'' zitten. Als schrijver zit je zo dicht op het verhaal dat je er geen afstand van kunt nemen en dat is echt nodig. Je moet bij wijze van spreken als een adelaar boven het verhaal kunnen zweven en het grote geheel kunnen zien.
Ik vind dit een van de moeilijkste onderdelen van het schrijven van een boek. Ik moet alle plekken opzoeken die veranderd moeten worden. Soms gaat het maar om een paar zinnen, of zelfs enkele woorden. Of maar een woord.
Vervolgens moeten de zinnen voor of na dat stukje nog steeds kloppen met dat nieuwe stukje. Je kunt niet zomaar iets vervangen door iets anders, dan loopt het niet meer.
Als ik dat gedaan heb, ga ik het hele boek weer van voor af aan lezen, net zolang totdat alle ''rotte plekken'' weggepoetst zijn en het fruit mooi gerangschikt op de schaal ligt. Op kleur, vorm en grootte. Als het goed is, valt alles op zijn plaats en wordt het een geheel. Dan kijk ik ernaar en weet dat het klopt.
Als ik dat gevoel heb, hebben ze dat bij Kluitman ook, gelukkig. En dan kunnen we verder met het afwerken van het boek. De tekst controleren of spel - en taalfouten, de tekeningen maken, het omslag ontwerpen enzovoort!
11 augustus 2013 - Afscheid van Pippi
Op vakantie in Zwitserland hebben we onze dwergschnauzer Pippi in laten slapen. Ze had alvleesklierkanker en ging opeens heel hard achteruit. Pippi had veel pijn en zou niet meer beter worden. We wilden haar verder lijden besparen.
Het is leeg zonder Pip. Er blaft niemand meer als de bel gaat, er klinken geen nagels meer op het parket, er zijn geen manden meer, geen kussentjes, geen kleedjes. Alleen een kale vloer.
Nu zijn we alweer een paar weken verder, en begint het langzaam te wennen. Maar kaal blijft het...
17 juli 2013 - In de paddock!
Elke dag gaan Stikla, Rodi, Assa en Mr Darcy om een uur of tien in de paddock. Dat is nodig omdat ze anders teveel gras eten en veel te dik worden. Ze hebben allemaal hun eigen smoesjes waarom ze vinden dat ze niet mee hoeven te lopen.
''Ik ben helemaal niet dik!'' roept Assa. Dat klopt niet, en dat weet ze zelf ook. Meelopen dus!
''Nu al?'' vraag Stikla verbaasd. ''Ik ben er pas net!'' Ook daar luister ik niet naar.
Rodi loopt als enige meteen braaf mee. En dat terwijl hij het slankste is!
Mr Darcy tenslotte, heeft de meeste praatjes. Op alle mogelijke manieren probeert hij er onderuit te komen.
Hij loopt weg, blijft onderweg stil staan en schraapt met zijn hoeven in het gras, doet alsof hij moet plassen, gaat rollen en blijft dan liggen om gras te eten, moet opeens zijn voorbenen krabben, moet opeens zijn hoofd schuren of loopt flink door en snaait ondertussen grote happen gras.
Als ze eenmaal in de paddock staan, gaan ze eensgezind naar de stallen. Daar blijven ze dan de rest van de ochtend staan en komen pas na een aantal uren weer tevoorschijn. Dan gaan ze wat rondscharrelen: meestal ligt er nog wel wat stro in de bakken en aan de kanten van de paddock staat altijd nog wel wat gras.
Om een uur of vijf komt er een grote kruiwagen vol met vers stro en een beetje hooi. Het is de bedoeling dat ze daar tot de volgende ochtend mee doen. Dan gaan ze weer de wei in en begint om tien uur het hele circus weer opnieuw...
11 juli 2013 - Verstoppertje met Mr Darcy
Als ik geen zin heb in longeren, geen puf voor wandelen en het weer niet meewerkt, doe ik vaak verstoppertje met Mr Darcy. Jullie vragen je vast af hoe dat gaat!
In de paddock hebben we drie schuilstallen, die aan de voorkant half dicht zijn. Ik ga in een van de schuilstallen staan, achter de houten voorwand en roep: ''Mr Darcy!'' Onmiddellijk hoor ik voetstappen (beter gezegd: hoefstappen) en verschijnt Mr Darcy.
Als hij in de stal is, krijgt hij iets lekkers, of krab ik hem. Dan loop ik weg en ga een andere stal in. Zonder dat hij het ziet natuurlijk! Daar roep ik hem weer opnieuw. Zo kunnen we een hele tijd bezig zijn.
Mr Darcy vindt het gelukkig altijd een leuk spelletje en blijft mij zoeken. Ik vind het ook een leuk spelletje, een ontzettend leuk spelletje zelfs! Blij als een meisje van acht glip ik de stal in of ren naar een volgende.
Soms vergist Mr Darcy zich in de stal, en loopt hij de verkeerde in. Daar moet ik stiekem natuurlijk wel een beetje om lachen. Ik roep hem dan opnieuw, net zo lang totdat hij doorheeft waar ik ben.
Het is altijd een geweldig gezicht als hij zijn bijna witte hoofd met donkere kraalogen om de hoek steekt. Samen hebben we een hoop lol!
11 juli 2013 - Miss Confetti
Ik ben al een paar maanden druk bezig met deel 5 van Droompaarden. Het speelt zich af in Hollywood! Wat Emma daar gaat doen, zal ik niet verklappen, maar jullie hebben vast een idee.
Het paard waar ze daar op gaat rijden is een Appaloosa, Miss Confetti. Appaloosa''s zijn paarden met stippen -net zoals het paard van Pippi Langkous. Op zoek naar een Appaloosa die leek op het paard dat ik in gedachten had, kwam ik de merrie op de foto tegen.
Zij is precies wat ik zocht: een vos met een bles en een hoop witte ''sneeuwvlokjes'' op haar rug. Toen ik op de foto klikte, ontdekte ik dat ze Four Stars Mayflower heet en in Belgie woont.
Inmiddels heb ik de fokker gevonden en haar een mail gestuurd. Met een beetje geluk, zie ik Mayflower binnenkort in het echt!
9 juli 2013 - Mr Darcy heeft nieuwe buren!
Mr Darcy heeft nieuwe buren. Links van de paddock staan drie paarden die hier op vakantie zijn. Een grote bruine, een voskleurige Arabier die sprekend op Jamila lijkt (de hoofdpersoon van het boek dat ik net geschreven heb), en een prachtige palomino waar Goldy jaloers op zou zijn.
Aan de andere kant staat een groot, bruin springpaard. ET heet hij, naar het ruimtewezen dat jaren geleden heel populair was. (ET was niet echt, natuurlijk, maar een filmpersonage :) )
Mr Darcy snuift, maakt zich groot, mest op strategische plaatsen, gilt en stampt met een voorbeen. Hij kijkt er heel woest bij. De andere paarden lijken een beetje onder de indruk van dat kleine opdondertje. Ze doen beleefd een pasje naar achteren en kijken een beetje geschrokken. Of is het verwonderd?
Als Mr Darcy vindt dat hij genoeg indruk gemaakt heeft, wandelt hij op zijn gemak naar de stal. Als hij bij de stal is, gaat hij op zijn gemak een dutje doen. Hij ziet er dan erg tevreden uit: buik vol en alle vijanden weg gejaagd. Wat wil je als stoere pony nog meer?!
5 juli 2013 - Mr Darcy
Het gaat goed met Mr Darcy! Hij ziet er prima uit. Mooi slank, glanzende vacht, en zijn manen zijn prachtig. Degene die de eczeemdeken heeft uitgevonden zou een prijs moeten krijgen! Dat zal wel niet gebeuren, maar ik weet zeker dat alle paarden met zomereczeem en hun eigenaren hem/haar intens dankbaar zijn.
Mr Darcy is inmiddels bijna geobsedeerd door trailers. Afgelopen week had hij een nieuwe trailer op het erf ontdekt. Hij sleurde me er bijna naartoe en liep snel naar binnen. Deze trailer was heel groot en licht. Bijna groot genoeg om als box voor Mr Darcy te dienen!
Daarna heb ik hem in een van de paddocks gezet op het erf. Naast hem stond een grote warmbloed ruin. Mr Darcy haalde alles uit de kast om zijn buurman te imponeren: staart in de lucht, schijnaanvallen, sliding stops en heel hard langs de omheining galopperen. Hij was zo opgewonden dat ik hem niet eens meer te pakken kreeg.
Na een tijdje zakte de opwinding. Hij mestte pontificaal naast de omheining, draaide zich om, rook eraan en keek tevreden naar mij. Toen kwam hij naar me toe en liep rustig mee naar de uitgang.
4 juli 2013 - Vogelnieuws
Afgelopen week zaten er weer twee Vlaamse gaaien in de tuin! Vlaamse gaaien zijn vrij grote, lichtbruine vogels met aan de zijkant felblauwe veertjes. Die felblauwe veertjes worden graag door jagers op hun hoed gestoken. Ik zou er ook wel eens een paar willen vinden, maar dat is me nog nooit gelukt.
Op de foto hierboven zie je een mooie vlaamse gaai, met prachtige, hemelsblauwe veertjes. De foto is van www.vogelvisie.nl
Gisteren en eergisteren zat er een jonge houtduif in onze tuin. Hij kon niet goed vliegen, en was daardoor al in de bek van Pippi beland. Doof en slechtziend als ze is, had ze hem toch gevonden...
Ik heb de duif apart gezet en Pip naar binnen gedragen. De volgende dag zat de duif nog steeds in het houthok en at en dronk uit de bakjes die ik klaar had gezet. Gisterenavond was hij verdwenen. Hopelijk is hij weg gevlogen en gaat het weer goed met hem!
Afgelopen week hoorde ik voortdurend een buizerd toen ik in de wei bezig was. Toen ik omhoog keek, zag ik wel drie buizerds! Een volwassen vogel en twee jongen. Ik denk dat de vader/moeder de jongen leerde jagen. Daar heb ik wel vaker iets over gelezen, maar ik had het nog nooit gezien.
Tenslotte woont er al een tijdje een (jonge?) bosuil in het eerste stalgebouw van de pensionstal waar Mr Darcy staat. Gisterenavond heb ik hem voor het eerst echt goed gezien. Hij zat op een balk hoog boven me, en keek me verwonderd aan.
Of hij echt verwonderd was, weet ik natuurlijk niet. Uilen kijken al snel zo! Door hun ronde kop en grote ogen zien ze er altijd een beetje verbaasd en vragend uit.
Bij de stal zitten ook hele hordes mussen en er broeden veel zwaluwen. Ook zie ik regelmatig fazanten, of patrijzen. En kwikstaartjes en gekraagde roodstaarten. Vogels genoeg dus!
3 juli 2013 - Er komt toch een boek over Bobby!
Wie dit Dagboek regelmatig leest, weet dat ik niet van plan was een boek te schrijven over Bobby, de connemarapony van Carolien. Toch bleef er iets wringen. Er waren regelmatig kinderen die ernaar vroegen, en het klopte ook niet: over alle pony''s is er een boek, behalve over haar!
Toen ik dat met Annemarie overlegde (mijn redacteur bij Kluitman) was die het gelukkig meteen met me eens. Dus nu denk ik na over een Bobbyboek.
Een van de redenen waarom ik geen boek over Bobby wilde schrijven, was omdat ik Bobby niet van Carolien af wilde pakken doordat er een kind op haar zou gaan rijden. Ik had al aan andere oplossingen gedacht -bijvoorbeeld dat het boek over Carolien zou gaan- maar dat was het ook niet.
Gisteren viel me opeens de oplossing in: een nichtje van Carolien komt een tijdje logeren en gaat op Bobby rijden. Na een paar weken gaat ze weer weg, en is Bobby weer helemaal van Carolien.
Daarna kwamen allerlei andere ideeen vanzelf. Welke ideeen dat zijn, verklap ik nog niet! Eerst nog maar eens nadenken. En fantaseren.
21 juni 2013 - Het verhaal over Rosie is af!
Kijk maar eens bij Korte verhalen, links in de menubalk en je zult zien dat er een nieuw kort verhaal is. Dit verhaal gaat over Rosie, de new forest pony. Het speelt zich af op de stoeterij waar ze geboren en opgegroeid is.
De merries met veulens staan samen met een hengst in een soort natuurgebied, met bos, weiland, heuveltjes en een meertje.In het meertje zit een monster, volgens de oudere pony''s. Rosie en haar neef Billy mogen dan ook niet zwemmen, maar Billy doet het toch. Wil je weten hoe het afloopt? Klik dan hiernaast...
De ijslandermerries met veulens van Louwke Mandema lopen ook in een klein natuurgebied. Op de foto zie je ze rondom een poeltje. En nu maar hopen dat er geen monster in zit!
18 juni 2013 - Nieuwe kleurplaten en een nieuw kort verhaal!
Ina is bezig met het maken van twee nieuwe kleurplaten: een van de voorkant van De dappere pony, en een van de voorplaat van De lievelingspony. Dan kunnen jullie zelf het omslag nog mooier maken dan het al is!
Ik ga vandaag beginnen met een nieuw verhaal over Rosie. Ik heb alleen nog geen idee waar het over moet gaan! Rosie op de kermis? Rosie op een voltigekamp? Rosie als veulen? Iets heel anders?! Ik denk er nog even over. Het resultaat zien jullie binnenkort vanzelf...
17 juni 2013 - Het ene paard ''longeert'' het andere
Als ik de paarden in de paddock heb gezet, blijf ik vaak nog even bij ze. Mr Darcy gaat regelmatig even liggen (vermoeiend, dat gras eten!) en doet een dutje. Meestal ga ik dan even naast hem zitten. Vorige week was hij zo diep in slaap dat zijn neusgaten helemaal trilden en hij zachtjes hinnikte. Waar zou hij van gedroomd hebben?
Toen ik gisteren naast Darcy zat, viel me op dat een van de twee paarden in het weiland naast ons steeds rondjes draafde. Toen ik beter keek, zag ik dat ze dat niet zomaar deed, maar ''op commando'' van het andere paard, een grote ruin. Ik weet niet hoe hij heet, maar laten we hem voor het gemak Bas noemen.
Bas stond in het midden en dreef met heel kleine gebaren -een pasje naar voren, oren in de nek, een beetje zwaaien met het hoofd- de merrie rond. Soms liet hij haar van hand veranderen door naar haar toe te lopen. Als hij stopte, stopte zij ook. Maar niet voor lang: Bas deed dan meteen weer iets waardoor ze weer ging lopen.
Ondertussen graasde Bas lekker verder en deed niet meer dan nodig was om de merrie in beweging te houden. Het was een prachtig gezicht! Vandaag had hij niet zo''n zin in longeren. Sterker nog: hij keek niet eens naar haar! Ze graasden allebei alsof er nooit iets gebeurd was.
11 juni 2013 - Veulens!
Bij Louwke, de nieuwe eigenaresse van Fjara, zijn inmiddels vijf veulens geboren in hele mooie kleurtjes: drie zilverappelzwarte veulens en een zilverappelbruin veulen. Vier merries en een hengst. Het veulen op de foto is een vos, en ook een merrie.
Fjara is inmiddels ook weer drachtig. Ze krijgt haar veulen volgend jaar in april of mei. De vader van het veulen is de prachtige wildkleurzwarte Saefir. De kans is dus groot dat het een wildkleur wordt! (75 %) Daar hoopt Louwke op en liefst wil ze een merrie.
Het is een grappig idee dat het geslacht en kleur van het veulen al helemaal vastliggen. Alleen weten wij dat pas volgend jaar!
Op de foto zie je dat alle merries en veulens gezellig bij elkaar lopen. Het is voor veulens het beste om op te groeien met andere paarden, en dan vooral andere veulens waarmee ze kunnen rennen en spelen. Deze veulens hebben in elk geval een prima start!
1 juni 2013 - Leuke boeken!
Afgelopen weken heb ik weer ontzettend leuke kinderboeken gelezen. Hieronder staan er een paar:
-De vuurgod en De grijns van de Djinn van Tais Teng. Ach, wat moet ik erover zeggen... Fantastisch, wonderbaarlijk, geweldig.
-De boeken over Rowan Atkinson, pirate. Ze zijn geschreven door Reggie Naus. Grappig, spannend, verslavend. Ik hoop dat er snel een volgend deel uitkomt! Het eerste deel heet De schat van inktvis eiland.
-Mijn bijzonder rare week met Tess, van Anna Woltz. Zo prachtig dat ik er geen woorden voor heb. Ik zou bijna jaloers worden...
-Musje mijn zusje, geschreven door Selma Noort. Hartverscheurend mooi.
-En ten slotte van Janneke Schotveld een boek over een freule, Robin en haar vriendje Raffi. Ontvoerd! heet het. Grappig, spannend, erg leuk. Janneke Schotveld is ook de schrijfster van de boeken over superjuffie. Ook leuk!
31 mei 2013 - Over van alles en nog wat
Oei, ik zie dat ik hier al heel lang niets geschreven heb! En dat terwijl er een heleboel gebeurd is!
-De lievelingspony is uit. Het boek is weer prachtig geworden... Dat komt natuurlijk door de geweldige tekeningen van Ina en de prachtige vormgeving van Kluitman.
-Ik heb weer een nieuw deel over manege De Zonnehoeve geschreven. Dit boek gaat over Jamila, een schitterende Arabische merrie. Het is heel mooi geworden, denk ik. (Dat denk ik altijd als ik het net af heb. Maar het kan goed zijn dat ik er maandag weer naar kijk en vind dat er nog heel wat veranderd moet worden. En als ik dat niet vind, vinden ze dat vaak bij Kluitman wel!)
-Deel twee van Droompaarden, Het allerliefste veulen, staat deze week op de tweede plaats van de Kluitman top 5! Dat is me nog nooit overkomen.
-Gisteren kreeg ik een brief van Kluitman dat ze het eerste deel van Droompaarden, De spetterende show, willen gaan uitgeven in het Dyslexie lettertype. Dit is een speciale letter die zo gemaakt is dat kinderen met dyslexie makkelijker kunnen lezen. Daar ben ik heel blij mee!
-Het derde deel van Droompaarden gaat over Tinker Bess. En Emma en Teuntje natuurlijk! Het gaat Het verdwenen paard heten. Een lekker spannende titel, die helemaal past bij dit boek. Op dit moment wordt het boek gedrukt in China. Het verschijnt in september,en is hopelijk op tijd klaar voor het Horse Event.
-Vorige week was ik op de Dag van het aangespannen paard. Ik stond in de stand van De ponywebwinkel, en dat was erg gezellig. Minder gezellig was het weer: het was koud en stormde. Vanuit mijn tafeltje had ik een mooi uitzicht op de marathon. Op een gegeven moment zag ik Jacco''s vierspan langs komen! Dat was erg leuk :)
-Met Mr Darcy gaat het goed. Hij heeft zijn eczeempakje weer aan en is van top tot teen ingepakt. Dit jaar ben ik meteen ook begonnen met het aandoen van de hoofdkap. Mr Darcy heeft namelijk ook veel jeuk aan zijn hoofd. Het is voor mij weer even wennen, maar hij vindt het erg prettig.
-Bijna een maand geleden is Carla van Nunen geweest om Mr Darcy te behandelen. Hij had namelijk weer erg veel last van zijn knie. Carla is ostepaat, fysio therapeut, trainer en fokker en heeft ontzettend veel ervaring met paarden. Na de behandeling is het een stuk verbeterd, dus daar ben ik heel blij mee. Binnenkort komt ze weer terug.
-Rosa (mijn dochter) is ''met vlag en wimpel'' aangenomen op het conservatorium van Utrecht. Hoera!
6 mei 2013 - Animal Event!
Gisteren ben ik weer een dag op het Animal Event geweest. Het Animal Event is een groot evenement waar je van alles kunt bekijken dat met dieren te maken heeft. Er zijn allerlei honden-, katten- en paardenrassen, konijnen, vogels, duiven, kippen, geiten, schapen, slangen, schildpadden en misschien nog wel meer.
Er zijn demonstraties en lezingen en talloze stands. In een van die stands stond ik. In de Dartmoorponystand om precies te zijn. Het was weer erg leuk om met allerlei kinderen te praten over mijn boeken. Ook konden kinderen (en volwassenen!) meedoen aan een prijsvraag. De winnaars kregen een boek (De spetterende show).
Het volgende evenement waar ik (waarschijnlijk) naar toe ga, is De dag van het aangespannen paard, in Utrecht, op 25 mei. Daar ben ik dan in de stand van De ponywebwinkel. De eigenaren van deze webwinkel hebben een mini-shetlanderstoeterij, en daar ben ik een paar keer gaan kijken toen ik bezig was met het schrijven van Het allerliefste veulen.
In september ben ik op de jubileumdag van Het Dartmoorstamboek en natuurlijk weer op het Horse Event. In november wil ik naar Paard & Koets (of heet dat tegenwoordig anders?)
Wie weet zie ik je binnenkort bij een van de evenementen! Als je je boek meeneemt, kan ik er wat leuks voor je in schrijven. Meestal is er wel een prijsvraag waar je een boek kunt winnen, en ook kun je een boek bij mij kopen. In elk geval kun je een mooie poster meenemen van Droompaarden, of een boekenlegger van De Zonnehoeve.
Tot ziens!
28 april 2013 - Dank je wel Asha!
Elke week lees ik op dinsdag de column van Asha ten Broeke in onze krant. Een column is een tekst in een tijdschrift waarin iemand vertelt wat hij of zij van bepaalde dingen vindt. Vaak is het grappig, of bijzonder. Asha ten Broeke schrijft over mensen.
Afgelopen week schreef ze dat onze hersenen niet begrijpen dat personages (personen of dieren)in een boek of film niet echt zijn. Als hen iets overkomt, kunnen we daar heel verdrietig van worden. Toen een populaire tv-serie stopte, vonden heel veel mensen dat heel erg verdrietig. Net zo verdrietig als ze zouden zijn als iemand overleden was waarvan ze hielden.
Opeens snapte ik waarom ik zo ontdaan ben als ik een boek af heb. (Kijk maar eens wat ik in dit Dagboek geschreven heb op 20 maart.) Ik mis de hoofdpersonen verschrikkelijk en zou niets liever willen dan weer dicht bij hen zijn. Vaak lees ik het verhaal nog een paar keer door -ik kan gewoon geen afscheid van ze nemen.
Tot nog toe dacht ik eerlijk gezegd dat er een steekje aan me los zat. Dat ik niet helemaal spoorde. Als ik het mensen vertelde, keken ze een beetje glazig. Inmiddels weet ik dat het heel normaal is. Dankzij Asha dus. Dank je wel Asha!
27 april 2013 - Gefeliciteerd Mr Darcy!
Vandaag is Mr Darcy jarig. Helaas had ik vanmiddag weinig tijd voor hem, dus veel aandacht hebben we er niet aan besteed, maar hij heeft wel iets gekregen wat hij leuk vindt: een tijdje extra grazen en flink borstelen.
En inderdaad, Mr Darcy is jarig op dezelfde dag als Willem Alexander, oftewel onze nieuwe koning. Daarom heet Mr Darcy ook Alex. Eigenlijk.
Maar dat weet bijna niemand, want ik vond het een vreselijke naam. Vanaf nu weten jullie het ook. Sssst... Niet doorvertellen!
24 april 2013 - Paardengeluk
Een tijdje geleden was ik weer eens bij een ''gewone'' manege. Ik schrok van wat ik zag. De paarden en pony''s stonden in kleine, donkere, stinkende stallen zonder uitzicht. Bijna alle paarden hadden een of andere ''stalondeugd'', of beter gezegd gedragsstoornis.
Ze beten in hun tralies, stonden lucht te zuigen, liepen rondjes, of stonden suf voor zich uit te kijken. Er waren geen paddocks, en al helemaal geen weilanden. Er stonden zelfs twee jaarlingen met zijn 2en in een stal -zonder uitloop, zonder weiland.
De paarden hadden geen eigen zadel. Bij het opzadelen probeerden ze hun ruiters te vertellen dat ze pijn hadden door zich te verzetten, maar in plaats van een ander zadel, kregen ze een mep. Zo gaat het er nog steeds in veel maneges aan toe.
Ik betrap me erop dat ik regelmatig paardrijden als dierenmishandeling begin te zien. Niet altijd, niet door iedereen, maar wel door iedereen die zich aan de teugels vasthoudt, het paard in een houding dwingt, niet passende zadels gebruikt, te hard aan de teugels trekt en op de paardenrug op en neer hotst. En ja, dat zijn er nogal wat.
Elke dag als ik aankom bij mijn eigen weiland, zie ik een blije pony. Een pony die kan bewegen, kan eten, en vriendjes heeft. Een pony die kan schuilen als hij dat wil, zoveel frisse lucht heeft als hij in kan ademen en goed voer. Een pony die wordt nagekeken door een tandarts en een osteopaat. Een pony die niet eens bereden wordt. Een pony kortom, met een luizenleven.
De volgende keer als hij roept dat hij geen zin heeft om mee te lopen, of geen zin in longeren, zal ik hem eens wat vertellen over die andere pony''s. Die zijn pas zielig!
9 april 2013 - Een prachtig merrietje!
Gisteren kreeg ik een e mail van Louwke, de nieuwe eigenaar van Fjara. Fjara is de ijslandse merrie die ik een paar jaar geleden verkocht heb aan Louwke, en die precies op Assa lijkt (De hoofdpersoon van De dappere pony). Of is het andersom?
In elk geval was op haar stoeterij het eerste veulen van dit jaar geboren. Louwke had er nog niet op gerekend, dus het was echt een verrassing!
Eining heet ze, dat betekent harmonie, eenheid. Je spreekt het trouwens uit als Ening. Een mooie naam! Eining is zilverappelbruin, net zoals haar moeder. Zoals jullie kunnen zien op de foto, ziet ze er verschrikkelijk schattig uit.
Een zilverappelbruine ziet er uit als een vos met lichte manen en staart, maar heeft donkere onderbenen en ook vaak donkere randen om de oren. Het is een prachtige kleur en tamelijk zeldzaam.
7 april 2013 - Dag van de genomineerden
Afgelopen zaterdag was Dag van de genomineerden van het Prinses Christinaconcours. Dit is een heel groot muziekconcours voor kinderen en jongeren van 12 tot 19 jaar. Kinderen die een prijs hebben gewonnen in de regionale finale mogen door naar de halve finale, Dag van de genomineerden.
Omdat mijn dochter Rosa gevraagd was om een van de genomineerden te begeleiden op viola da gamba, ging ik mee naar Den Haag. Dat was erg leuk. Nou ja, leuk is niet het goede woord. Het was ronduit indrukwekkend.
Het meeste was ik onder de indruk van Hadewijch Elders. Zij is veertien jaar en speelde het eerste deel uit het vioolconcert van Tjaikovski.Dit is een razend moeilijk stuk dat in de tijd dat het geschreven werd als onspeelbaar werd beschouwd. En dan niet onspeelbaar voor kinderen, maar voor professionele violisten.
Hadewijch speelde het uit haar hoofd, foutloos en prachtig. Ze glimlachte er ook nog bij. Ze is door naar de finale, en won ook nog de publieksprijs. Ook ik had op haar gestemd. Op de foto zie je haar spelen. Helaas zonder geluid...
4 april 2013 - Parijs!
Afgelopen week was ik vier dagen in Parijs. Dat was veel te kort! Er is zoveel te zien, en zoveel te beleven dat ik er makkelijk twee weken door had kunnen brengen. Op de foto zie je de ondergaande zon vanaf een brug over de Seine en jawel, de eiffeltoren.
Ik was daar omdat Rosa (mijn dochter) een masterclass deed. Een masterclass is een soort ponykamp voor muzikanten, zeg maar. Alleen dan zonder zwemmen en spelletjes, maar alleen les.
Zo''n masterclass wordt gegeven door een hele goede speler van dat instrument, de master (dat betekent meester). De master die deze cursus gaf (class in het Engels) was Nima Ben David, uit Israel.
Nima is een van de beste viola da gamba spelers die er zijn. Ze speelt veel oude muziek, maar ook moderne stukken en muziek uit het Midden Oosten. Rosa had het erg naar haar zin en heeft veel geleerd.
Wij hadden het ook erg naar onze zin en hebben wat minder geleerd. Alhoewel we naar een paar dagen moeiteloos met de metro gingen :)
27 maart 2013 - En zo ziet het er deze week uit bij de Kluitman Top 5!
Kluitman Top 5
26 maart 2013 - Een nieuw beeldje...
Vanochtend was ik in de speelgoedwinkel in het dorp waar ik woon. Misschien ben je er al eens geweest: het safaripark Beekse Bergen ligt er vlakbij.
In de winkel lag een hoge stapel van mijn boeken. Een paar kasten daarnaast is de plank met paardenbeeldjes. Daar kan ik nooit zomaar langs lopen! Het is altijd heel inspirerend om de beeldjes te bekijken en erover te fantaseren. Ik had nog geen ras gekozen voor deel 5. Het moest een paint of een appaloosa worden, maar ik wist het nog niet zeker welke van de twee.
En toen zag ik daar een vos met een bles en een rug en achterhand alsof iemand een bus poedersuiker erover uit had gestrooid. Een appaloosa dus. Opeens voelde ik me net Emma: vol verwachting over wat er zou gaan gebeuren.
Ik heb het beeldje dus gekocht. Het staat hier voor me, te wachten totdat het tot leven komt. Met grote ogen kijkt het me aan. Gebeurt er nog wat? vraagt ze aan me. (Ja, het is een merrie.)
Jazeker, antwoord ik dan. Er gaat heel veel gebeuren! Wat is die Emma toch een geluksvogel...
Ik heb ook een naam voor de merrie gezocht: ze gaat Miss Confetti heten.
Groot nieuws: deze week staat Het allerliefste veulen op plaats 3, en De spetterende show op plaats 5 in de Kluitman top 5. Hoera!
20 maart 2013 - De derde plaats in de Kluitman top 5!
Deze week staat Het allerliefste veulen op de derde plaats in de Kluitman top 5. Daar ben ik superblij mee!
Niet op de eerste plaats vanwege het geld wat ik ermee verdien (hoe meer boeken er verkocht worden, hoe meer ik verdien :), maar vooral om dat ik graag wil dat veel kinderen van mijn boeken kunnen genieten.
Want een boek dat niet gekocht (en dus gelezen) wordt, is gewoon een stapel papier. Maar een boek dat gelezen wordt, gaat leven. Het wordt een wereld waarin je leeft, met mensen en dieren die je vrienden worden. En als het uit is, wil je het liefst meteen aan een nieuw boek beginnen. Of je leest het nog een keer.
Mij vergaat het in elk geval zo. Als ik klaar ben met het schrijven van een boek, heb ik daarna nog minstens drie weken heimwee. Ik wil terug! Terug naar Engeland, samen met Emma en Teuntje rondtrekken in een woonwagen. Terug naar De Zonnehoeve, waar Carolien ervoor zorgt dat iedereen het naar zijn zin heeft.
Soms voel ik me zo ellendig dat ik het liefst meteen weer aan volgend boek zou willen beginnen. Vaak lees ik de tekst nog een paar keer door, en verander een ditje hier en een datje daar. Maar na een paar keer doorlezen kan ik niet anders dan concluderen dat het af is.
Voor dat moment dan. Gelukkig leest mijn redacteur het door, en die heeft altijd wel een paar opmerkingen. En daarna zijn er nog drukproeven waar ik dingen aan kan veranderen. Maar het zijn kleinigheidjes, helaas. Het boek is af en wordt gezet, gedrukt en naar winkels gebracht, zodat jullie het kunnen kopen. En lezen vooral!
18 maart 2013 - Connemarapony''s enzo
Ik ben op dit moment veel met connemarapony''s bezig, en dan vooral met Bobby, de connemaramerrie die in deel vijf bij de Zonnehoeve is gekomen. Voluit heet ze trouwens Springtime Bobby, dat betekent zoiets als lente Bobby. Ik heb een stukje over haar geschreven bij Pony''s op deze site en ik ben bezig met een kort verhaal over haar.
Bobby is een naam die vooral voor ruinen en hengsten wordt gebruikt, maar ook wel voor merries. Het past bij de Bobby die ik verzonnen heb. Die is namelijk stoer en slim. Bobby houdt net als(bijna) alle connemara''s erg van springen en is daar ook goed in. Het leukste vindt ze crossen, dat is het springen van natuurlijke hindernissen zoals boomstammen en greppels.
Een vriendin van mij is helemaal weg van connemara''s. Ze heeft een prachtige connemaramerrie die Demeter heet. Ze is gefokt door stoeterij De Zonnehoeve. Grappig he?
Demeter lijkt op Bobby, of is het andersom?
Veel connemara''s worden bereden door volwassenen. Dat kan makkelijk omdat ze meestal rond de 1.45m groot zijn en stevig gebouwd. De meeste connemara''s zijn schimmel, maar er komen ook veel valken voor. Een valk heeft een goudbruin lichaam met zwarte onderbenen en zwarte manen en staart. Het is een prachtige kleur!
Op de foto zie je mijn vriendin Marieke tijdens een oefencross.
12 maart 2013 - Brr, koud!
Vorige week was het prachtig weer met een zonnetje en 13 graden, nu is het ijskoud. Er ligt sneeuw en op de thermometer is te zien dat het min drie graden is. Ook waait er een gure oostenwind.
Mr Darcy is niet erg te spreken over deze weersomslag. Hij staat weer bij voorkeur in de stal, en kijkt van daaruit of er nog nieuws is in de vorm van bezoek, eten of water.
Er zitten meer vogels in de tuin en voor mijn raam dan ooit. Een meter bij me vandaan zie ik pimpelmezen, koolmezen, groenlingen en af en toe een vink.
Het is maart, dus zijn er ook sijsjes. En sinds een week zit er bijna voortdurend een keep in de tuin (zie foto, geleend van internet). Genoeg te zien dus!
5 maart 2013 - Pippi
Onze dwergschnauzer Pippi is pasgeleden 12 jaar geworden. Dat is al een hele leeftijd voor een hond, en dat is haar aan te zien. Ze komt stram uit haar mandje, ze ziet duidelijk minder en horen doet ze ook slecht. Was ze vroeger oost-indisch doof (dat betekent dat je iets wel hoort, maar niet luistert), tegenwoordig is ze echt doof. Denk ik.
Eten doet ze nog goed, ook al is ze een aantal tanden kwijt. Gelukkig is ze tegenwoordig veel minder waaks: ze blaft nog wel, maar ze probeert niet meer het bezoek aan te vliegen of weg te jagen. Zelfs de postbode kan zonder kleerscheuren de oprit verlaten.
Pippi slaapt duidelijk meer dan vroeger. Snurken deed ze altijd al. Zo hard dat ooit iemand verbaasd tegen mij zei: wat hoor je die snelweg hier goed!
Soms zou ik haar het liefst een trap onder haar kontje geven als ze weer eindeloos treuzelt of doet alsof ze niks hoort als ik PIPPI KOM! roep. Maar hopelijk blijft ze nog een tijdje. Net zolang totdat het echt tijd wordt om dood te gaan.
4 maart 2013 - Mr Darcy en de tandarts
Gisteren was Chris Hannes er weer om Mr Darcy te behandelen. Tot ons beider verbazing (maar vooral blijdschap!) viel het reuze mee met de spleten tussen de kiezen. Waar een paar maanden geleden nog een gat in het tandvlees zat van een halve centimeter, zat nu nog een klein gaatje, en de andere plekken waren grotendeels genezen. Goed nieuws dus!
Chris heeft de spleten opgevuld met een speciaal materiaal dat bijna vloeibaar is als je het er tussen doet, maar heel snel hard wordt. Dit materiaal wordt gebruikt als je bij de tandarts moet ''happen''. Het blijft ongeveer drie weken tussen de kiezen zitten. In die tijd kan het tandvlees genezen. Als het goed is, gaan de kiezen dan weer mooi tegen elkaar aan staan zodat er geen voer meer tussen kan gaan zitten. En dan is het probleem opgelost!
Mr Darcy hoeft voorlopig dus niet meer terug. Gelukkig!
Wil je meer weten over tandheelkunde bij paarden? Kijk dan eens op http://www.hanneschris.be
1 maart 2013 - Staartmezen!
Staartmezen zijn de leukste vogeltjes die er zijn. Niet alleen zien ze er geweldig uit, maar ze zijn ook zo gezellig. Ze komen altijd met de hele familie en eten gezellig samen van een vetblok. Ze doen me altijd aan een zwerm bijen denken op een honingraat.
In tegenstelling tot mussen, wordt er nooit geruzied of gekibbeld. Staartmezen maken hele schattige ''prr-prr'' geluidjes. Ze zijn wit met roze, bruin en zwart, en hebben een klein, bol lijfje en een lange staart. Vandaar hun naam natuurlijk.
Ze maken een prachtig, gesloten nest dat in een boom hangt. Aan de buitenkant zit met mos en spinrag, de binnenkant is afgewerkt met veertjes. Staarmezen leggen wel acht eitjes. Kun je nagaan wat een drukte het is in dat nest! En waar moeten al die staartjes blijven?
27 februari 2013 - Zorgen om Mr Darcy
Ik schreef het al eerder: Mr Darcy heeft een slecht gebit. Hij heeft spleetjes tussen zijn kiezen zitten waar allerlei voer tussen gaat zitten. Doordat hij door moet blijven kauwen (anders gaat hij immers dood), wordt het voer steeds dieper in het tandvlees geduwd.
Je snapt wel dat dat heel pijnlijk is. Ik merk aan hem dat hij minder blij is dan anders. Ook maakt hij zogenaamde ''proppen'': dat zijn half gekauwde plukjes hooi die uit zijn mond vallen.
Maandag komt de tandarts weer. Gelukkig heb ik een heel gespecialiseerde tandarts, maar ook voor hem is het een lastig probleem. Eigenlijk zou Mr Darcy een beugel moeten hebben, maar die zijn er niet voor pony''s...
25 februari 2012 - Goed kauwen Mr Darcy!
Het belangrijkste wat je pony op een dag te eten krijgt, is ruwvoer. Met ruwvoer bedoel ik gras, hooi, voordroog en stro. Voordroog is gedroogd gras. Het is wat vochtiger dan hooi en stofvrij. Het wordt in grote pakken geperst met plastic eromheen.
Ander voer, zoals brokken, muesli, appels en wortels zijn ''extra''s'', maar veel mensen zijn geneigd om dat als het belangrijkste te zien. Dat is het dus niet!
Paarden hebben ruwvoer nodig voor de werking van hun darmen en om bezig te zijn. Paarden in het wild grazen ongeveer 12 uur per dag. Dat is bij ons meestal niet haalbaar omdat onze weides daarvoor te rijk zijn, maar het geeft wel aan hoeveel uur ze zouden moeten kauwen.
Sommige paarden schrokken hun hooi non stop naar binnen, maar Mr Darcy pakt kleine plukjes en kauwt die uitgebreid. Ik heb pasgeleden geteld dat hij wel 100 keer op een plukje kauwt!
Mr Darcy en zijn vrienden krijgen uitstekend voordroog met wat stro erbij. Dat stro krijgen ze om ervoor te zorgen dat ze de hele dag (en nacht) wat te kauwen hebben. Daarnaast krijgt Mr Darcy vitamine-mineralen brokken, zodat ik zeker weet dat hij genoeg daarvan binnen krijgt.
Krachtvoer -dus brokken of muesli- krijgt hij nooit. Wortels en af en toe een appel wel. Als ik wat met hem gedaan heb, mag hij daarna even in de berm grazen. Dat vindt hij heerlijk!
Anneke Hallebeek is een dierenarts die gespecialiseerd is in paardenvoeding. Op haar blog www.annekehallebeek.com kun je van alles lezen over voeding. Ze weet er ontzettend veel van en legt moeilijke dingen eenvoudig uit. Ook de leuke foto bij dit stukje is van haar.
20 februari 2012 - Het vierde deel van Droompaarden is af!
Als ik een boek af heb, stuur ik het naar een aantal vriendinnen. Zij lezen het en geven commentaar. Zo ontdekken ze bijvoorbeeld dat ik een hoofdpersoon dezelfde naam heb gegeven als een hoofdpersoon uit een eerder boek. Of ze wijzen me erop dat een bepaald medicijn helemaal niet bestaat.
Gisteren heb ik het vierde deel van Droompaarden naar ze opgestuurd. Gisterenavond laat had ik de eerste reactie. Dit stond erin:
Wat een leuk verhaal, heb het in een keer uitgelezen, dwars door de tv, gesprekken en andere geluiden heen. En spannend ook, goed verhaal!!
Waar kan ik ergens zo''n beeldje kopen?
Toen ik dit deel schreef was het mijn bedoeling om een boek te maken waar ouders zich aan zouden ergeren. Dat wil zeggen dat het zo spannend moet zijn dat hun kinderen niet op tijd naar bed gaan, niet komen eten, en helemaal van de wereld zijn. Zo te horen is het bij mijn vriendin in elk geval gelukt!
19 februari 2013 - Droompaarden in de winkel!
Toen ik vandaag de boekhandel in ons dorp binnen liep om plakband te kopen, hoorde ik de eigenaresse zeggen: Hee, De spetterende show. Het bleek dat ze net de boeken uit aan het pakken was toen ze mij zag. Dat was wel heel toevallig!
De eerste twee delen van Droompaarden liggen dus in de winkel. Dat is een wonderbaarlijk idee. Over heel het land, en ook in Belgie, zijn mensen nu bezig met deze boeken in kasten te zetten en op tafels te leggen.
Ondertussen zijn ze bij Kluitman bezig met het maken van posters. Ik ben erg benieuwd hoe ze eruit gaan zien. Vast met de prachtige tekeningen van Ina groot in beeld.
Verder kan ik maar een ding zeggen: gaat heen en koopt! Dan schrijf ik ondertussen verder.
28 januari 2013 - Knappe pony!
Afgelopen week was ik samen met Maya en haar ijslander Isar in het bos. Er lag een dikke laag sneeuw, waardoor ik nauwelijks vooruit kwam. Dat ik ook nog op Darcy moest letten, maakte het er niet makkelijker op.
Toen heb ik hem maar losgelaten. Hij loopt wel vaker los, en dat gaat altijd goed. Mr Darcy bleef staan om te gaan grazen. Als we te ver weg waren, galoppeerde hij snel bij.
Op een gegeven moment bleef hij wel heel ver achter! Maya en ik zijn toen een zijweg ingeslagen, en konden hem niet meer zien. Toen heb ik hem geroepen. Het duurde even, maar toen kwam hij aan. En hoe! In volle galop de bocht om. Vlak voor me bleef hij staan. Het was echt een geweldig gezicht!
''s Avonds bij het voeren zag ik nog iets leuks: er lagen alleen nog wat plukje hooi in de bak waar nog wortels aan zaten. Mr Darcy pakte zo''n plukje en slingerde het hard op en neer. Toen dat niet hielp, schoof hij het plukje vlak boven de wortels over de scherpe rand van de bak. Daardoor sneed hij de wortels af en kon alsnog het hooi opeten... (Zijn er ook Nobelprijzen voor pony''s?)
Zijn moeder ging altijd op een plak hooi staan met een voorhoef en trok dan plukjes eruit. Dat deed ze om te voorkomen dat het wegwaaide, of dat ze de hele plak hooi aan haar mond had hangen. Mr Darcy heeft het dus duidelijk van geen vreemde ;)
26 januari 2013 - Help, het sneeuwt!
Terwijl de andere paarden in de sneeuw staan en een witte deken op lijken te hebben, staat Mr Darcy in een van de stallen.
23 januari 2013 - Vogels bij het raam
Sinds een paar weken hangt er een pindasilo aan het raam van mijn werkkamer. Dat is geweldig, want nu kan ik de vogels van dichtbij bekijken.
Nog nooit eerder heb ik gezien hoe klein en spits de snavel van een pimpelmees is, en hoe prachtig de veertjes van een staartmees gerangschikt zijn. Als ik stil bij het raam blijf staan, komen ze gewoon op de vensterbank zitten en wachten op hun beurt.
Vooral mezen zie ik, en een enkele merel of een groenling. Vanochtend zat er zelfs een ringmus op de roos die vlak naast de pindasilo groeit. Hij bekeek even de silo, hipte op de vensterbank en fladderde toen weer weg. Zou hij niet van pinda''s houden?
22 januari 2013 - Sneeuw, sneeuw, en nog eens sneeuw!
Hier ligt een dikke laag sneeuw. Om ons houthok of de composthoop in de tuin te bereiken, moeten we door 10 centimeter sneeuw ploegen en de kerstboom in onze tuin is zwaar van de sneeuw. De hele wereld ziet er anders uit, zo. Als een sprookje.
Mr Darcy vindt de sneeuw wel leuk geloof ik. Hij is duidelijk minder winterhard dan zijn IJslandse vrienden -terwijl zij in de gure wind staan alsof er niets aan de hand is, staat hij met een beetje zuinig gezicht in de stal. Soms speelt hij met zijn vrienden Isar en Rodi, en ''s middags staat hij me al op te wachten bij het de ingang.
Maar verder is hij het liefste in de stal. Van daaruit houdt hij alles in de gaten -de aanvoer van hooi en water, fietsers op het weggetje, en mij natuurlijk.
Inmiddels ben ik bezig met het vierde deel van mijn nieuwe serie, Droompaarden. De eerste twee delen komen uit in februari, maar ik heb al twee exemplaren hier liggen.
De boeken zien er prachtig uit! De omslagen zijn erg mooi, en de beeldjes die aan de boekenlegger hangen zijn speciaal hiervoor gemaakt. Bij elk boek zit een beeldje van het paard dat in dat deel de hoofdrol speelt. De beeldjes zijn gebaseerd op tekeningen van Ina Hallemans.
Ik zal jullie alvast de eerste regels laten lezen die ik vanochtend geschreven heb:
Emma haalde diep adem en zette zich af. Haar hart klopte als een razende. Eindelijk zou ze op Espresso gaan rijden, haar droompaard. Op dit moment had ze maanden gewacht, vanaf de eerste keer dat ze hem had gezien. Voorzichtig liet ze zich in het zadel zakken.
Espresso snoof onrustig. Zijn prachtig gevormde oren bewogen snel heen en weer.
''Rustig maar,'' mompelde Nora, de instructrice. Ze aaide hem over zijn hals.
15 januari 2013 - Op zoek naar de beste strijkstok
Ik heb het alleen keer eerder geschreven: een strijkstok bij een strijkinstrument (zoals een bas of een viola da gamba) is net zoiets als het vinden van een zadel bij een paard. Het moet passen bij het paard, bij de ruiter en samen een geheel worden.
Een paar weken geleden zijn we naar een strijkstokkenmaker geweest in de buurt van Gouda. Rosa heeft daar wel twintig stokken uitgeprobeerd. Het wonderbaarlijke is dat het instrument met elke stok weer anders klinkt. Nog wonderbaarlijker vond ik dat de strijkstokkenmaker alle stokken uit elkaar kon houden en dat hij zelfs aan de klank kon horen welke stok ze vast had.
Daarna hebben we er drie mee naar huis genomen, om te proberen. Dat proberen doe je in zoveel mogelijk verschillende omstandigheden. Terwijl je alleen speelt, terwijl je samen speelt, in een kamer, in een concertzaal... Dat heeft namelijk ook invloed op het geluid.
Net toen we dachten dat we de beste stok gevonden hadden, belde de strijkstokkenmaker dat hij een stok terug gekocht had van iemand. Deze stok MOEST Rosa echt proberen. Het zou een combinatie zijn van de twee stokken die ze tot nog toe het mooiste vond.
En hij had helemaal gelijk. Het is een hele sierlijke stok om te zien, een combinatie van donker hout en ivoor en hij klinkt prachtig.
Wist je trouwens dat de haren op een strijkstok paardenharen zijn? Ze komen uit Mongolie en zijn altijd afkomstig van ruinen en hengsten. Merries plassen namelijk op hun staart en dat is niet goed voor de haren...
14 januari 2013 - Rosa gaat op concours
De afgelopen weken zijn we vooral bezig geweest met het Prinses Christina Concours, ook wel PCC genoemd. Dit is een concours voor kinderen/jongeren tot 19 jaar die een muziekinstrument bespelen. Mijn dochter had zich aangemeld om mee te doen met de viola da gamba.
Het leuke van het PCC is dat je na je optreden een gesprek krijgt met de jury. Die vertellen je dan wat je kunt verbeteren en geven je ook goede tips hoe je dat kunt doen. De jury was heel positief over Rosa, dus dat was heel fijn. Ook heeft ze een prijs gewonnen.
