GertrudJetten BD 03

Mijn eerste herinnering is aan ons zwarte werkpaard Max, waar mijn vader mij bovenop zette. Ik was toen een jaar of drie. Max werd gebruikt in de boom- en rozenkwekerij van mijn ouders. Het was een heel lief, vriendelijk paard. Helaas werd Max niet lang daarna verkocht. In zijn plaats kwam een trekker, maar die was natuurlijk lang niet zo leuk! Mijn liefde voor paarden is nooit meer overgegaan. Aangezien mijn vader geen paard meer wilde kopen, was ik altijd bij onze buren te vinden. Zij hadden verschillende paarden en ponyís en konden wel wat hulp gebruiken. Ook ging ik vaak naar de manege in ons dorp.

Ik ben opgegroeid in Reuver, een klein dorp in Limburg, tussen de Maas en de Duitse grens. Mijn opa en oma waren Duits, en ik ben genoemd naar mijn oma. Mijn naam spreek je uit als Gertroed. Eigenlijk wilde ik het liefst leren hoe je schrijfster moest worden, maar daarvoor was er geen school. Na het VWO ben ik Nederlands gaan studeren maar ik vond er niets aan. Daarna ben ik naar de kunstacademie gegaan. Die heb ik niet af kunnen maken omdat ik allergisch werd voor houtstof.

Omdat ik eigenlijk het liefste iets wilde doen met paarden en schrijven, heb ik een brief gestuurd aan het tijdschrift De Hoefslag met de vraag of ik voor hen kon gaan werken. Dat kon gelukkig! In de jaren daarna schreef ik heel veel artikelen, waaronder een serie over bitten. Om die serie te kunnen schrijven, heb ik allerlei soorten bitten uitgeprobeerd en op heel veel verschillende paarden gereden. Het was geweldig om op een heel goed getraind westernpaard te mogen rijden; ik hoefde maar iets te denken en het gebeurde. Ook het rijden op een Grand Prix dressuurpaard kan ik me nog goed herinneren. De artikelen zijn later uitgegeven als boek: Het paard het bit en de ruiter.

Daarna vroeg de directeur van die uitgeverij of ik voor hen wilde komen werken. Dat wilde ik heel graag! Ik heb toen paardenboeken vertaald en schrijvers geholpen met schrijven van hun boek. Ook kreeg ik heel veel boeken uit het buitenland om te bekijken of die geschikt waren om in het Nederlands te vertalen. Het waren allemaal informatieve boeken over paarden, bijvoorbeeld over de verzorging, dressuur, rijden, springen... van alles. Na een aantal jaren ben ik samen met een paar mensen een eigen uitgeverij begonnen: Forte Uitgevers. Toen we stopten met het uitgeven van paardenboeken, ben ik kinderboeken gaan schrijven. Over pony's natuurlijk!

Al vroeg was ik geïnteresseerd in allerlei rassen en rijstijlen. Toen ik jong was had je nog geen internet en ging alles per post. Het was een hele belevenis toen er een pakket uit Amerika binnen kwam met plaatjes van Quarter Horses en westernrijden. Ik las ook veel Duitse boeken en raakte helemaal gefascineerd door paarden met bijzondere gangen. Al snel droomde ik van een IJslands paard die kon tölten.

Op mijn elfde ben ik begonnen met sparen voor een eigen paard en op mijn 25e was het eindelijk zover: ik kocht Digur, een voskleurige IJslanderruin. Digur heb ik toen na een jaar weer verkocht, omdat we toch niet zo goed bij elkaar pasten. In die tijd kon ik een prachtige IJslandse palominomerrie in bruikleen krijgen: Gydja. Ze was dol op aandacht en erg schrikachtig. Ik was helemaal gek op haar en na heel veel zeuren bij de eigenaar mocht ik haar kopen. Ze is bijna twintig jaar bij me geweest en een paar jaar geleden dood gegaan. Ik mis haar nog steeds. Goldy (Pony van goud) is geïnspireerd op Gydja.

Ook andere pony's van De Zonnehoeve zijn gebaseerd op pony's die ik gehad heb. Rakki bijvoorbeeld. Hij lijkt sprekend op Garpur, een vosbonte ijslanderruin. En Assa is net Fjara, een prachtige wildkleurige merrie die ik vier jaar gehad heb.

Andere pony's van De Zonnehoeve zijn een combinatie van allerlei pony's die ik gekend heb. Zo lijkt Jacco wel wat op de zwarte shetlander van de buren waar ik op probeerde te rijden. Of ze net als Jacco droomde van racen in een marathon weet ik niet. Sommige pony's, zoals bijvoorbeeld Romario, zijn gewoon helemaal verzonnen.

Ik ben getrouwd met Coen en heb een dochter, Rosa. Wij wonen in Hilvarenbeek. Dat is een dorp in Noord-Brabant, vlak bij de Efteling en de Beekse Bergen.

Meer over mij, mijn dieren en de boeken waar ik mee bezig ben, kun je lezen in het Dagboek op deze site.