Toen ik veertien was, las ik voor het eerst iets over IJslandse paarden. Al gauw was ik helemaal gefascineerd door de bijzondere gangen, de geschiedenis, het land en het uiterlijk en karakter van deze paarden. Helaas waren er in de omgeving waar ik woonde geen IJslanders, dus het duurde nog een aantal jaren voordat ik echt kennis met ze kon maken.

Toch is mijn liefde voor IJslanders toen begonnen en nooit meer overgegaan. Toen ik jaren later eindelijk mijn eerste eigen paard kon gaan kopen, werd dat natuurlijk een IJslander. Inmiddels heb ik al acht IJslanders gehad. Op de foto zie je mijn merrie Flikka in haar zomervacht. 's Winters ziet ze er heel anders uit! Dan is het net een beer.

IJslanders zijn anders dan andere paarden. Ze zien er anders uit en lopen anders. Wat ik ook opvallend vind is dat bijna iedereen die een IJslander heeft, naar IJsland wil. Dat snap ik heel goed! Ik ben er twee keer geweest en zou meteen terug willen.

IJslanders hebben meer gangen dan 'gewone' paarden. Ze kunnen tölten en telgangen. De tölt zit heel lekker, daar word je heerlijk geschommeld. (Dat geldt trouwens niet voor alle IJslanders! Mijn merrie Gydja zat helemaal niet zo lekker...)

De telgang wordt alleen maar gewaardeerd als het paard rentelgangt. Dat gaat echt loeihard! De langzame telgang wordt gezien als een grote fout. Het zit heel beroerd en het paard wordt er heel stijf van. Zoals je kunt lezen in het boek, telgangt de prachtige merrie Perla bij Emma alleen maar. En dat terwijl ze onder haar eigenaresse zo mooi tölt!

Dat gebeurt wel vaker. Het goed rijden van de IJslandse gangen is een kunst op zich... Overigens zijn er heel veel rassen die tölten: denk maar eens aan Paso's uit Zuid-Amerika en de Tennessee Walking Horses en American Saddlebreds in de USA.

In Europa zijn wedstrijden voor IJslanders, waar de speciale gangen worden beoordeeld. Dit gebeurt niet in een bak, maar op een ovaalbaan. Dat is een lang pad met een stevige ondergrond. Telgangrennen worden verreden op een telgangbaan. Er zijn elk jaar een aantal wedstrijden voor IJslandse paarden, verdeeld over heel Nederland.

Een andere bijzonderheid van IJslanders zijn de kleuren. Ook bij IJslanders heb je bruinen, zwarten, vossen en schimmels, maar daarnaast komen er nog heel veel andere kleuren voor! Wildkleuren bijvoorbeeld, bonten, zilverappels of palomino's. Of een combinatie daarvan. Hierboven zie je een foto van de zilverappelbruine merrie Eining. De merrie en de foto zijn van Louwke Mandema.

En een laatste bijzonderheid zijn de IJslandse namen. Ook buiten IJsland krijgen alle IJslandse veulens een bijzondere en toepasselijke IJslandse naam. Denk maar eens aan Perla (Parel), Stormur (Storm) of Vinur (Vriend). Op de laatste bladzijde van het boek vind je de namen van de paarden in het boek met hun betekenis.

Zoals je ziet zijn IJslanders echt anders! Hun mensen vaak ook. Maar dat is weer een heel ander verhaal...